Arkusz kalkulacyjny to narzędzie programowe pozwalające na przeprowadzanie wariantowych kalkulacji oraz wielostronnej analizy danych wpisanych do arkusza lub zaczerpniętych z bazy danych. Narzędzie to umożliwia także prezentację wyników analiz i prognoz w postaci zestawień danych i wykresów różnych typów.

Podstawowym elementem roboczym środowiska Microsoft Excel jest plik skoroszytu, który składa się, z co najmniej jednego arkusza. Obliczenia na danych zawartych w arkuszu mogą być wykonywane za pomocą operatorów arytmetycznych (takich jak +,- czy *) oraz funkcji, które są gotowymi formułami. Microsoft Excel wyposażony jest w liczne funkcje, których można używać do tworzenia formuł.

Obliczanie w programie Excel jest procesem obliczania formuł, a następnie wyświetlania wyników jako wartości w komórkach zawierających formuły. Domyślnie program Microsoft Excel automatycznie wykonuje obliczenia we wszystkich otwartych skoroszytach. Można jednak kontrolować czas wykonywania obliczeń.

Kiedy to jest możliwe program Microsoft Excel aktualizuje tylko te komórki zależne od innych komórek, które zawierają zmienione wartości. Ten typ obliczeń pozwala uniknąć zbędnych rachunków. Program Microsoft Excel wykonuje także obliczenia przy każdym otwieraniu lub zapisywaniu skoroszytu.

Program Microsoft Excel oblicza w komórkach wartości podstawowe lub przechowywane. Wartość widoczna na ekranie zależy od wybranego formatowania i wyświetlania przechowywanej wartości.

1.2. Okno edytora

Arkusz jest głównym dokumentem, wykorzystywanym w Microsoft Excel do zapisu i opracowywania danych. Wypełnienie arkusza następuje w wyniku wpisania do niego tekstu, liczb lub formuł. Wpisów dokonuje się w jednej lub większej ilości komórek. Kombinacja litery kolumny i numeru wiersza zwana jest odwołaniem do komórki.

Każdy skoroszyt może zwierać wiele arkuszy, można organizować różne rodzaje powiązanych informacji w pojedynczym pliku. Można wprowadzać i edytować dane na kilku arkuszach jednocześnie i przeprowadzać obliczenia oparte na danych z różnych arkuszy. Podczas tworzenia wykresu można umieszczać go na arkuszu zawierającym dane powiązane z wykresem lub na oddzielnym arkuszu wykresu.

Odwołanie identyfikuje komórkę lub zakres komórek na arkuszu roboczym i wskazuje programowi Microsoft Excel gdzie należy szukać wartości lub danych, które mają być użyte w formule. Za pomocą odwołań można korzystać z danych umieszczonych w innych częściach arkusza roboczego w jednej formule lub używać wartości z jednej komórki w wielu formułach. Można także odwoływać się do komórek na innych arkuszach tego samego skoroszytu, do innych skoroszytów i do danych w innych programach. Odwołania do komórek w innych skoroszytach są nazywane odwołaniami zewnętrznymi. Odwołania do danych w innych programach są nazywane odwołaniami zdalnymi.

Rysunek 1 Obszar roboczy

Program Microsoft Excel używa domyślnie stylu odwołania A1, w którym kolumny są oznaczone literami (od A do IV, razem 256 kolumn), a wiersze są oznaczone liczbami (od 1 do 65536).

Zależnie od zadania, które ma być wykonane w programie Microsoft Excel można stosować względne odwołania do komórek, które są odwołaniami względem położenia formuły, albo odwołania bezwzględne, które są odwołaniami do bezwzględnych pozycji komórek.

Można używać etykiet kolumn i wierszy na arkuszu do odwoływania się do komórek w tych kolumnach i wierszach albo można utworzyć opisowe nazwy reprezentujące komórki, zakresy komórek, formuły lub wartości stałe.

Chcąc analizować dane w tej samej komórce lub zakresie komórek na wielu arkuszach roboczych w skoroszycie, należy zastosować odwołanie 3-W. Odwołanie 3-W zawiera odwołanie do komórki lub do zakresu poprzedzone nazwą arkusza roboczego. Program Microsoft Excel korzysta z wszelkich przechowywanych arkuszy roboczych, których nazwy mieszczą się między początkową i końcową nazwą w wywołaniu.

1.3. Podstawowe operacje – operatory obliczeń

Operatory określają typ obliczenia, które ma być wykonane na elementach formuły. W programie Microsoft Excel są cztery różne typy operatorów obliczeń: arytmetyczne, porównań, tekstowe i odwołania.

1.3.1. Operatory arytmetyczne

Służą do wykonywania podstawowych operacji matematycznych, takich jak dodawanie, odejmowanie lub mnożenie; składanie liczb i obliczanie wyników liczbowych.

Tabela 1 Operatory arytmetyczne

Operator arytmetyczny	Znaczenie (przykład)
+ (znak plus)	Dodawanie (3+3)
— (znak minus)	Odejmowanie (3—1) oraz Negacja (—1)
* (gwiazdka)	Mnożenie (3*3)
/ (kreska ułamkowa)	Dzielenie (3/3)
% (znak procent)	Procent (20%)
^ (daszek)	Potęgowanie (3^2)

1.3.2. Operatory porównań

Za pomocą poniższych operatorów można przeprowadzać porównania dwóch wartości. Gdy dwie wartości są porównywane za pomocą

tych operatorów, to wynik jest wartością logiczną — albo PRAWDA, albo FAŁSZ.

Tabela 2 Operatory porównań

Operator porównania	Znaczenie (przykład)
= (znak równości)	Jest równe (A1=B1)
> (znak większości)	Jest większe niż (A1>B1)
< (znak mniejszości)	Jest mniejsze niż (A1<B1)
>= (znak większe lub równe)	Jest większe lub równe (A1>=B1)
<= (znak mniejsze lub równe)	Jest mniejsze lub równe (A1<=B1)
<> (znak nierówności)	Jest nierówne (A1<>B1)

1.3.3. Operator złączenia tekstu

Operator tekstowy & Łączy, czyli złącza dwie wartości w celu utworzenia jednej ciągłej wartości tekstowej np. ("Północ"&"ny")

1.3.4. Operatory odwołania

Zakresy komórek do obliczeń można złączyć za pomocą następujących operatorów.

Tabela 3 Operator odwołania

Operator odwołania	Znaczenie (przykład)
: (dwukropek)	Operator zakresu, tworzący jedno odwołanie do wszystkich komórek między dwoma odwołaniami włącznie (B5:B15)
; (średnik)	Operator składania, łączący wiele odwołań w jedno odwołanie (SUMA(B5:B15;D5:D15))
(spacja)	Operator przecięcia, tworzący odwołanie do komórek wspólnych dla dwóch odwołań (B7:D7 C6:C8)

1.3.5. Kolejność wykonywania operacji w formułach

Formuły obliczają wartości w określonej kolejności. Formuła w programie Microsoft Excel zawsze rozpoczyna się od znaku równości (=). Za znakiem równości argumenty.

1.3.6. Pierwszeństwo operatorów

Jeśli w jednej formule połączyć wiele operatorów, program Microsoft Excel wykona operacje w kolejności przedstawionej w poniższej tabeli. Jeśli formuła zawiera operatory o tym samym pierwszeństwie — na przykład, gdy formuła zawiera zarówno operator mnożenia, jak i dzielenia program Microsoft Excel będzie obliczać operatory od lewej do prawej strony.

Tabela 4 Pierwszeństwo operatorów

Operator	Opis
: (dwukropek) (pojedyncza spacja) ; (średnik)	Operatory odwołania
—	Negacja
%	Procent
^	Potęgowanie
* /	Mnożenie dzielenie
+ —	Dodawanie i odejmowanie
&	koniunkcja (złączanie)
= < > <= >= <>	Porównanie

1.3.7. Korzystanie z nawiasów

Aby zmienić kolejność obliczania, część formuły, która ma być obliczona w pierwszej kolejności, należy ująć w nawiasy.

Na przykład formuła =5+2*3

daje w wyniku 11, ponieważ program Microsoft Excel wykonuje mnożenie przed dodawaniem. Formuła mnoży liczby 2 i 3, a następnie dodaje

do wyniku liczbę 5. Jeśli zostanie użyty nawias w celu zmiany składni, program Microsoft Excel wykona dodawanie liczb 5 i 2, a następnie pomnoży

wynik przez 3, co da wynik 21. =(5+2)*3

1.4. Funkcje

Funkcje są to wstępnie zdefiniowane formuły wykonujące obliczenia z wykorzystaniem określonych wartości, zwanych argumentami, i w określonym porządku, zwanym strukturą. Funkcje mogą być używane do wykonywania prostych lub złożonych obliczeń.

1.4.1. Struktura funkcji

Struktura funkcji rozpoczyna się znakiem równości (=), po którym następują (kolejno) nazwa funkcji, nawias otwierający, argumenty funkcji oddzielone średnikami oraz nawias zamykający. Nazwa funkcji. Aby wyświetlić listę dostępnych funkcji, wystarczy kliknąć komórkę i nacisnąć klawisze SHIFT+F3.

1.4.2. Zestawienie funkcji arkusza według kategorii

1. Funkcje bazy danych

2. Funkcje daty i czasu

DATA Zwraca liczbę kolejną odpowiadającą wybranej dacie

DATA.WARTOŚĆ Konwertuje datę w formie tekstu na liczbę kolejną

DZIEŃ Konwertuje liczbę kolejną na dzień miesiąca

DNI.360 Oblicza liczbę dni pomiędzy dwiema datami na podstawie 360-dniowego roku

EDATE Zwraca liczbę kolejną daty jako wskazaną liczbę miesięcy przed lub po podanej dacie początkowej

EOMONTH Zwraca liczbę kolejną ostatniego dnia miesiąca przed lub po podanej liczbie miesięcy

GODZINA Konwertuje liczbę kolejną na godziny

MINUTA Konwertuje liczbę kolejną na minuty

MIESIĄC Konwertuje liczbę kolejną na miesiąc

NETWORKDAYS Zwraca liczbę pełnych dni roboczych pomiędzy dwiema datami

TERAZ Zwraca liczbę kolejną dla bieżącej daty i godziny

SEKUNDA Konwertuje liczbę kolejną na sekundy

CZAS Zwraca liczbę kolejną dla określonego czasu

CZAS.WARTOŚĆ Konwertuje czas w postaci tekstu na liczbę kolejną

DZIŚ Zwraca liczbę kolejną dla aktualnej daty

DZIEŃ.TYG Konwertuje liczbę kolejną na dzień tygodnia

WEEKNUM Konwertuje liczbę kolejną na liczbę reprezentującą numer tygodnia w roku

WORKDAY Zwraca kolejną liczbę daty przed lub po określonej liczbie dni roboczych

ROK Konwertuje liczbę kolejną na rok

YEARFRAC Zwraca część roku reprezentowaną przez pełną liczbę dni pomiędzy datą początkową i datą końcową

Funkcje zewnętrzne

Funkcje te są załadowywane razem z programami dodatkowymi

EUROCONVERT Konwertuje liczbę na wartość wyrażoną w walucie euro, konwertuje wartość wyrażoną w walucie euro na wartość wyrażoną w walucie innego kraju strefy euro lub konwertuje wartość wyrażoną w walucie kraju strefy euro na wartość wyrażoną w walucie innego kraju na podstawie kursu euro

SQL.REQUEST Realizuje połączenie z zewnętrznym źródłem danych i uruchamia kwerendę z arkusza, a następnie zwraca, bez konieczności użycia makr, wynik w postaci tablicy

3. Funkcje inżynierskie

BESSELI Zwraca wartość zmodyfikowanej funkcji Bessela In(x)

BESSELJ Zwraca wartość funkcji Bessela Jn(x)

BESSELK Zwraca wartość zmodyfikowanej funkcji Bessela Kn(x)

BESSELY Zwraca wartość funkcji Bessela Yn(x)

BIN2DEC Konwertuje liczbę w postaci dwójkowej na liczbę w postaci dziesiętnej

BIN2HEX Konwertuje liczbę w postaci dwójkowej na liczbę w postaci szesnastkowej

BIN2OCT Konwertuje liczbę w postaci dwójkowej na liczbę w postaci ósemkowej

COMPLEX Konwertuje część rzeczywistą i urojoną na liczbę zespoloną

CONVERT Konwertuje liczbę z jednego systemu miar na inny

DEC2BIN Konwertuje liczbę dziesiętną na format binarny

DEC2HEX Konwertuje liczbę dziesiętną na format szesnastkowy

DEC2OCT Konwertuje liczbę dziesiętną na format ósemkowy

DELTA Sprawdza, czy dwie wartości są równe

ERF Zwraca wartość funkcji błędu

ERFC Zwraca wartość komplementarnej funkcji błędu

GESTEP Sprawdza, czy liczba jest większa niż wartość progowa

HEX2BIN Konwertuje liczbę w postaci szesnastkowej na liczbę w postaci dwójkowej

HEX2DEC Konwertuje liczbę w postaci szesnastkowej na liczbę w postaci dziesiętnej

HEX2OCT Konwertuje liczbę w postaci szesnastkowej na liczbę w postaci ósemkowej

IMABS Zwraca wartość bezwzględną (moduł) liczby zespolonej

IMAGINARY Zwraca wartość części urojonej liczby zespolonej

IMARGUMENT Zwraca wartość argumentu liczby zespolonej, przy czym kąt wyrażony jest w radianach

IMCONJUGATE Zwraca wartość liczby sprzężonej danej liczby zespolonej

IMCOS Zwraca wartość cosinusa liczby zespolonej

IMDIV Zwraca wartość ilorazu dwóch liczb zespolonych

IMEXP Zwraca postać wykładniczą liczby zespolonej

IMLN Zwraca wartość logarytmu naturalnego liczby zespolonej

IMLOG10 Zwraca wartość logarytmu o podstawie 10 z liczby zespolonej

IMLOG2 Zwraca wartość logarytmu o podstawie 2 z liczby zespolonej

IMPOWER Zwraca wartość liczby zespolonej podniesionej do potęgi całkowitej

IMPRODUCT Zwraca wartość iloczynu dwóch liczb zespolonych

IMREAL Zwraca wartość części rzeczywistej liczby zespolonej

IMSIN Zwraca wartość sinusa liczby zespolonej

IMSQRT Zwraca wartość pierwiastka kwadratowego z liczby zespolonej

IMSUB Zwraca wartość różnicy dwóch liczb zespolonych

IMSUM Zwraca wartość sumy liczb zespolonych

OCT2BIN Konwertuje liczbę w postaci ósemkowej na liczbę w postaci dwójkowej

OCT2DEC Konwertuje liczbę w postaci ósemkowej na liczbę w postaci dziesiętnej

OCT2HEX Konwertuje liczbę w postaci ósemkowej na liczbę w postaci szesnastkowej

4. Funkcje finansowe

5. Funkcje informacyjne

KOMÓRKA Zwraca informacje o formacie, położeniu lub zawartości komórki

NR.BŁĘDU Zwraca liczbę odpowiadającą typowi błędu

INFO Zwraca informacje o bieżącym środowisku operacyjnym

CZY.PUSTA Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest pusta

CZY.BŁ Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest dowolną wartością błędu, z wyjątkiem #N/D!

CZY.BŁĄD Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest dowolną wartością błędu

ISEVEN Zwraca wartość PRAWDA, jeżeli liczba jest parzysta

CZY.LOGICZNA Zwraca wartość PRAWDA, jeżeli wartość jest wartością logiczną

CZY.BRAK Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest wartością błędu #N/D!

CZY.NIE.TEKST Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość nie jest tekstem

CZY.LICZBA Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest liczbą

ISODD Zwraca wartość PRAWDA, jeśli liczba jest nieparzysta

CZY.ADR Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest odwołaniem

CZY.TEKST Zwraca wartość PRAWDA, jeśli wartość jest tekstem

N Zwraca wartość przekonwertowaną na liczbę

BRAK Zwraca wartość błędu #N/D!

TYP Zwraca liczbę wskazującą typ danych wartości

6. Funkcje logiczne

ORAZ Zwraca wartość PRAWDA, jeżeli wszystkie argumenty mają wartość PRAWDA

FAŁSZ Zwraca wartość logiczną FAŁSZ

JEŻELI Określa warunek logiczny do sprawdzenia

NIE Odwraca wartość logiczną argumentu

LUB Zwraca wartość PRAWDA, jeśli którykolwiek argument ma wartość PRAWDA

PRAWDA Zwraca wartość logiczną PRAWDA

7. Funkcje dotyczące wyszukiwania i odwołań

ADRES Zwraca odwołanie do pojedynczej komórki w arkuszu jako wartość tekstową

OBSZARY Zwraca liczbę obszarów występujących w odwołaniu

WYBIERZ Wybiera wartość z listy wartości

NR.KOLUMNY Zwraca numer kolumny z odwołania

LICZBA.KOLUMN Zwraca liczbę kolumn dla podanego odwołania

WYSZUKAJ.POZIOMO Przegląda górny wiersz tablicy i zwraca wartość wskazanej komórki

HIPERŁĄCZE Tworzy skrót lub skok, który otwiera dokument przechowywany na serwerze sieciowym, w sieci intranet lub w Internecie

INDEKS Powoduje, że podczas wybierania wartości z odwołania lub tablicy jest używany indeks

ADR.POŚR Zwraca odwołanie określone przez wartość tekstową

WYSZUKAJ Wyszukuje wartości w wektorze lub tablicy

PODAJ.POZYCJĘ Przeszukuje wartości w odwołaniu lub w tablicy

PRZESUNIĘCIE Zwraca adres przesunięty od podanego odwołania

WIERSZ Zwraca numer wiersza odwołania

ILE.WIERSZY Zwraca liczbę wierszy podanego odwołania

RTD Pobiera dane czasu rzeczywistego z programu obsługującego automatyzację COM

TRANSPONUJ Zwraca transponowaną tablicę

WYSZUKAJ.PIONOWO Przeszukuje pierwszą kolumnę tablicy i przechodzi wzdłuż wiersza, aby zwrócić wartość komórki

8. Funkcje matematyczne i trygonometryczne

MODUŁ.LICZBY Zwraca wartość bezwzględną liczby

ACOS Zwraca arcus cosinus liczby

ACOSH Zwraca arcus cosinus hiperboliczny liczby

ASIN Zwraca arcus sinus liczby

ASINH Zwraca arcus sinus hiperboliczny liczby

ATAN Zwraca arcus tangens liczby

ATAN2 Zwraca arcus tangens liczby na podstawie współrzędnych x i y

ATANH Zwraca arcus tangens hiperboliczny liczby

ZAOKR.W.GÓRĘ Zaokrągla liczbę do najbliższej liczby całkowitej lub do najbliższej wielokrotności zadanej dokładności

KOMBINACJE Zwraca liczbę kombinacji dla danej liczby obiektów

COS Zwraca cosinus liczby

COSH Zwraca wartość cosinusa hiperbolicznego liczby

STOPNIE Konwertuje radiany na stopnie

ZAOKR.DO.PARZ Zaokrągla liczbę w górę do najbliższej liczby parzystej

EXP Zwraca wynik podniesienia liczby e do określonej potęgi

SILNIA Zwraca silnię liczby

FACTDOUBLE Zwraca dwukrotną wartość silni liczby

ZAOKR.W.DÓŁ Zaokrągla liczbę w dół w kierunku zera

GCD Zwraca największy wspólny dzielnik

ZAOKR.DO.CAŁK Zaokrągla liczbę w dół do najbliższej liczby całkowitej

LCM Zwraca najmniejszą wspólną wielokrotność

LN Zwraca logarytm naturalny podanej liczby

LOG Zwraca logarytm liczby o podanej podstawie

LOG10 Zwraca wartość logarytmu liczby przy podstawie 10

WYZNACZNIK.MACIERZY Zwraca wyznacznik macierzy reprezentowanej przez daną tablicę

MACIERZ.ODW Zwraca macierz odwrotną macierzy reprezentowanej przez daną tablicę

MACIERZ.ILOCZYN Zwraca iloczyn macierzowy dwóch tablic

MOD Zwraca resztę z dzielenia

MROUND Zwraca liczbę zaokrągloną do podanej wielokrotności

MULTINOMIAL Zwraca wielomian dla zbioru liczb

ZAOKR.DO.NPARZ Zaokrągla liczbę w górę do najbliższej liczby nieparzystej

PI Zwraca wartość liczby Pi

POTĘGA Zwraca wynik podniesienia liczby do podanej potęgi

ILOCZYN Zwraca iloczyn argumentów

QUOTIENT Zwraca całkowitą część ilorazu

RADIANY Konwertuje stopnie na radiany

LOS Zwraca liczbę pseudolosową z zakresu od 0 do 1

RANDBETWEEN Zwraca liczbę pseudolosową z zakresu określonego przez podane argumenty

RZYMSKIE Konwertuje liczbę arabską na liczbę rzymską w postaci tekstowej

ZAOKR Zaokrągla liczbę do liczby o określonej liczbie cyfr

ZAOKR.DÓŁ Zaokrągla liczbę w dół w kierunku zera

ZAOKR.GÓRA Zaokrągla liczbę w górę, w kierunku od zera

SERIESSUM Zwraca sumę szeregu potęgowego o podanym wzorze

ZNAK.LICZBY Zwraca znak liczby

SIN Zwraca sinus podanego kąta

SINH Zwraca sinus hiperboliczny podanej liczby

SQRT Zwraca dodatni pierwiastek kwadratowy podanej liczby

SQRTPI Zwraca pierwiastek kwadratowy z liczby pomnożonej przez liczbę Pi

SUMY.POŚREDNIE Zwraca sumę częściową listy lub bazy danych

SUMA Zwraca sumę argumentów

SUMA.JEŻELI Sumuje komórki spełniające podane kryteria

SUMA.ILOCZYNÓW Zwraca sumę iloczynów odpowiednich elementów tablicy

SUMA.KWADRATÓW Zwraca sumę kwadratów argumentów

SUMA.X2.M.Y2 Zwraca sumę różnic kwadratów odpowiadających sobie wartości w dwóch tablicach

SUMA.X2.P.Y2 Zwraca sumę sum kwadratów odpowiadających sobie wartości w dwóch tablicach

SUMA.X.M.Y2 Zwraca sumę kwadratów różnic odpowiadających sobie wartości w dwóch tablicach

TAN Zwraca tangens liczby

TANH Zwraca tangens hiperboliczny liczby

LICZBA.CAŁK Przycina liczbę do wartości całkowitej

9. Funkcje statystyczne

10. Funkcje dotyczące tekstu i danych

1.5. Makra

Jeśli jakieś zadania są często powtarzane w programie Microsoft Excel, to można zautomatyzować ich wykonywanie za pomocą makra. Makro jest serią poleceń i funkcji przechowywanych w module (moduł: Kolekcja deklaracji, instrukcji i procedur, które są przechowywane razem jako nazwana jednostka. Istnieją dwa typy modułów: moduły standardowe i moduły klas.) języka Microsoft Visual Basic i może być uruchomione zawsze, gdy trzeba wykonać dane zadania.

1.5.1. Rejestrowanie makr

Podczas rejestrowania makra program Excel przechowuje informacje o każdym kroku wykonanym przez użytkownika używającego serii poleceń. Następnie można uruchomić makro, aby powtórzyć lub „odtworzyć” polecenia. Po popełnieniu błędu podczas rejestrowania makra korekty wprowadzane przez użytkownika są również rejestrowane.

1.5.2. Konfiguracja makra

Można uruchomić makro, wybierając je z listy wyświetlanej w oknie dialogowym Makro. Aby makro uruchamiało się zawsze po kliknięciu określonego przycisku lub naciśnięciu kombinacji klawiszy, można przypisać je do przycisku paska narzędzi lub obiektu graficznego umieszczonego w arkuszu.

1.5.3. Zarządzanie makrami

Po zarejestrowaniu makra można przeglądać jego kod, używając Edytora Visual Basic (Edytor Microsoft Visual Basic: Środowisko, w którym można edytować zarejestrowane makra oraz pisać nowe makra i programy w języku Visual Basic for Applications.) w celu korygowania błędów lub zmieniania czynności wykonywanych przez makro.

1.6. Wykresy

Aby utworzyć wykres, należy najpierw wprowadzić do arkusza dane dla tego wykresu. Następnie należy zaznaczyć dane i użyć Kreatora wykresów w celu wykonania poszczególnych kroków procesu wybierania typu i różnych opcji wykresu lub użyć paska narzędzi „Wykres” do utworzenia podstawowego wykresu, który można później formatować. Wykres jest połączony z danymi arkusza, na podstawie, których został utworzony, i jest automatycznie aktualizowany, gdy dane te ulegają zmianie.

1.6.1. Podstawowe typy wykresów

Wykresy tworzymy przy wykorzystaniu kreatora wykresów..... oto ich przykłady

Wykres kolumnowy, słupkowy, liniowy, warstwowy, powierzchniowy lub radarowy.

Rysunek 2 Podstawowe typy wykresów

2. Wykres kołowy lub pierścieniowy.

Rysunek 3 Wykres kołowy i pierścieniowy

3. Wykres punktowy (XY) lub bąbelkowy.

Rysunek 4 Wykres punktowy i bąbelkowy

4. Wykres giełdowy.

Rysunek 5 Wykres giełdowy

1.6.2. Struktura wykresu

Znacznik danych.

Każdy znacznik danych (znacznik danych: Słupek, obszar, punkt, wycinek koła lub inny symbol na wykresie, który reprezentuje pojedynczy punkt danych lub wartość pochodzącą z komórki arkusza kalkulacyjnego. Powiązane znaczniki danych na wykresie tworzą serię danych.) reprezentuje pojedynczą liczbę z arkusza. Znaczniki danych z takim samym wzorcem reprezentują jedną serię danych (seria danych: Powiązane punkty danych, które są kreślone na wykresie. Każda seria danych na wykresie ma unikatowy kolor lub wzór i jest reprezentowana w legendzie wykresu. Na wykresie można wykreślić jedną lub kilka serii danych. Wykresy kołowe mają tylko jedną serię danych.).

Główne linie siatki

Program Microsoft Excel tworzy wartości osi na podstawie danych z arkusza. Główne linie siatki (linie siatki na wykresach: Linie, które można dodać do wykresu, aby łatwiej było oglądać i szacować dane. Linie siatki ciągną się od znaczników osi przez obszar kreślenia.) oznaczają główne interwały na osi. Na wykresie można również wyświetlić pomocnicze linie siatki, które wyznaczają interwały między głównymi interwałami.

Nazwy kategorii

Program Excel używa nagłówków kolumn lub wierszy danych arkusza jako nazw osi kategorii. W przykładzie powyżej nagłówki wierszy arkusza Kwartał1 i Kwartał2 pojawiają się jako nazwy osi kategorii.

Nazwy serii danych wykresu

Program Excel używa również nagłówków kolumn i wierszy danych arkusza jako nazw serii. Nazwy serii pojawiają się w legendzie wykresu.

Etykiety wykresu

Gdy wskaźnik zostanie ustawiony w obszarze elementu wykresu, pojawia się etykietka zawierająca nazwę danego elementu. Na przykład, gdy wskaźnik zostanie ustawiony w obszarze legendy, pojawia się etykietka zawierająca wyraz „Legenda”.

Wykres można utworzyć w oddzielnym arkuszu wykresu lub umieścić go w arkuszu jako wykres osadzony. W obu przypadkach wykres jest połączony z danymi w arkuszu, co oznacza, że wykres jest aktualizowany wówczas, gdy aktualizowane są dane arkusza.

Wykresy osadzone

Wykres osadzony należy traktować jako obiekt graficzny, który jest zapisywany jako część arkusza, w którym został utworzony. Wykresów osadzonych należy używać wówczas, gdy konieczne jest wyświetlenie lub drukowanie jednego lub kilku wykresów razem z danymi arkusza.

Arkusze wykresów

Arkusz wykresu jest oddzielnym arkuszem w skoroszycie, który ma własną nazwę arkusza. Arkusza wykresu należy używać wówczas, gdy konieczne jest przeglądanie lub edytowanie dużych lub złożonych wykresów niezależnie od danych arkusza lub oszczędne wykorzystanie miejsca na ekranie podczas pracy nad arkuszem.

1.7. Zadania

1.7.1. Zasięg geograficzny

Oblicz i wykonaj wykres dla zakresów wysokości ocznej i źródła światła od 0 do 30 metrów!!

gdzie:

d – zasięg geograficzny [Mm],

H – wysokość światła nad poziomem morza [m],

a – wysokość oczna obserwatora nad poziomem morza [m].

Rys.2. Zasięg geograficzny

1.7.2. Odległość z kąta pionowego

Sporządź arkusz do obliczenia odległości z kąta pionowego (wykorzystaj formanty do automatycznego sprowadzania danych). W dalszej kolejności zarejestruj makro wykonujące zadanie. Pozostaw komórki niezbędne do edycji danych, pozostałe zablokuj.