- kotwica
-
ciężki stalowy przyrząd na łańcuchu służący do utrzymania statku na jednym miejscu;
rzucona z kluzy na dno i wleczona przez łańcuch kotwiczny zagłębia się swymi łapami w dno.
Przy odkotwiczaniu wyciąga się przy pomocy windy kotwicznej łańcuch z k. do góry.
Rozróżnia się dwie podstawowe grupy k.: k. z ruchomymi łapami oraz k. admiralicji.
Pierwsze to tzw. k. patentowe;
występują w wielu odmianach konstrukcyjnych, np. k. Smitha (każda z łap ma ruch niezależny) - ma zastosowanie gł. na okrętach wojennych;
k. Halla, Matrosowa, Troffmana należą do najczęściej stosowanych typów w marynarce handlowej;
na większych okrętach i statkach znajduje się często kilka k.: dziobowe dwie jako główne przy zwykłym kotwiczeniu, umieszczone w kluzach po obu stronach dziobu;
masa do 15-20 t;
zapasowa k. dziobowa używana w razie straty jednej z kotwic dziobowych;
burtowa lubsterowa umieszczona w odrębnej kluzie za k. dziobową;
rufowa do kotwiczenia na ciasnych wodach, na prądzie itp.
K. admiralicji ma kształt lekkiej, wydłużonej, stalowej belki z trzonem, nieruchomymi łapami i poprzeczką;
występuje w kilku odmianach i używana jest na małych statkach, jachtach i łodziach.
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.