- nabieżnik
- dwa znaki nawigacyjne ustawione w ten sposób, że przedłużenie łączącej je linii wskazuje nawigatorowi właściwy kurs statku w trudnych dla żeglugi miejscach, kierunki rzeczywiste na poligonie dewiacyjnym, początek i koniec mili pomiarowej itp.
Gdy statek idzie w linii n., obydwa znaki "kryją się" (tzn. obserwator widzi znak przednia n. na tle tylnego), gdy zaś boczy w jedną lub w drugą stronę od właściwego kursu - znaki "rozchodzą się", tj. nawigator widzi je jeden obok drugiego.
Do wyznaczania n. najczęściej stosuje się stawy z różnymi znakami szczytowymi (np. przednia stawa ma trójkąt obrócony wierzchołkiem do góry, tylna zaś - na dół).
W nocy na wielu n. zapalane jest światło i statek jest na n. wówczas, gdy widzi je pionowo jedno nad drugim.
Przynajmniej jedno światło jest przerywane (o określonej charakterystyce).
N. może również tworzyć np. latarnia morska i ustawiona przed nią stawa lub dwie charakterystyczne, dobrze widoczne z morza budowle (np. wieże kościelne itp.).
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.