- "oko"
- 1) wachta pełniona w warunkach ograniczonej widoczności (np. mgły) w dziobowej części statku przez marynarza, do którego obowiązków należy meldowanie wszelkich zauważonych na morzu i niebie zmian zachodzących w polu widzenia, w sektorze od jednego trawersu poprzez dziób do drugiego trawersu.
Na statkach żaglowych (szczególnie na jachtach) o. musi co pewien czas dawać znak że czuwa, przez wypowiedzenie słów: "Na dziobie wszystko klar (w porządku) - światła pozycyjne palą się";
2) pętla na końcu liny wykonana w ten sposób, że po zgięciu rozplecione pokrętki na końcu liny wplata się między pokrętki tej samej liny, a następnie na splot nakłada się opaskę lub nawiązywanie;
o. służą do zamocowania lin na omasztowaniu, zakładania cum na poleru itp.
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.