- pasaty
-
stałe wiatry morskie o umiarkowanej sile (3-40B) wiejące w strefie równikowej między 300 szerokości północnej i 300 szerokości południowej;
w epoce żaglowców miały duże znaczenie.
Na półkuli północnej p. wieją z północy na wschód, a na południu - z południa na wschód, powstają wskutek cyrkulacji powietrza wywołanej silniejszym nasłonecznieniem strefy równikowej w porównaniu z obszarami dalszymi.
Rozgrzane nad równikiem powietrze odpływa górą w kierunku biegunów (antypasaty), a w jego miejsce napływa dołem powietrze zimne od strony biegunów. Odchylenie w kierunku wschodnim wywołane jest obrotem kuli ziemskiej.
P. występują wyraźnie na oceanach w odległości ponad 350 km od brzegu;
najsilniejsze są w porze zimowej danej półkuli;
najregularniej występują na O. Atlantyckim.
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.