- poduszkowiec
-
ogólna nazwa jednostek poruszających się nad powierzchnią lądu i wody, dzięki poduszce powietrznej wytwarzanej przez dmuchawy (wentylatory), powodujące duże ciśnienie powietrza pod pojazdem.
W celu zmniejszenia strat powietrza kadłub otoczony jest dookoła osłoną zwaną kurtyną; ruch poziomy zapewniają nastawne śmigła lotnicze, śruby lub silniki strugowodne; pierwszy p. zbudowano w 1958 w Wielkiej Brytanii.
P. morskie dzielą się na: amfibijne, półamfibijne i bocznościany. P. amfibijne przeznaczone do poruszania się nad wodą i lądem; kurtyna elastyczna z kordu stalowego, napęd – nastawne śmigła lotnicze; może poruszać się nad morzem przy fali wysokości do około 4 m; wersja promowa – długość ok. 40 m, szer. ok. 24 m, wys. ok. 13 m, wys. kurtyny ok. 2,5 m; masa ok. 500 t; moc siłowni ok. 14 tys. KM (10 tys. kW); prędkość ok. 75 w (140 km/h); pasażerów 500 i 60 samochodów lub wyłącznie ok. 600 pasażerów;
występują w wersji kutra rakietowego, okrętów do zwalczania okrętów podwodnych oraz desantowej (zabiera na pokład 1 czołg lub 500 żołnierzy); prędkość do 60 w (110 km/h) przy stanie morza 30B ; zasięg do ok. 100 Mm (185km). P. półamfibijny - przeznaczony do poruszania się wyłącznie nad wodą, kurtyna elastyczna, napęd śrubowy lub strugowodny. P. - bocznościan przeznaczony jest do poruszania się nad wodą, kurtyny burtowe sztywne, na dziobie i rufie elastyczne;
napęd śrubowy lub strugowodny, mniejsze opory ruchu, lepsza stateczność; budowane jako małe i średnie okręty rakietowo-artyleryjskie. Przewiduje się budowę dużych p. – niszczycieli i lotniskowców o wyporności powyżej 4 tys. t i prędkości do 50 w (92 km/h) oraz statków towarowych o nośności do 12 tys. t i prędkości do 80 w (148 km/h).
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.