- sygnały mgłowe
- sygnały nadawane podczas mgły przy pomocy rogu mgłowego, syreny, wybuchów, dzwonów lub oscylatorów podwodnych;
dźwięk rogu powstaje przez ręczne lub elektryczne sprężanie powietrza w metalowej tubie;
dźwięk syren powstaje przez przeciskanie się sprężonego powietrza lub pary przez wąskie szczeliny w zbiorniku w kształcie cylindra.
Rozróżnia się syreny tarczowe i bębenkowe.
Elektryczne s.m. są zaopatrzone w głośniki.
Sygnały wybuchowe nadawane są przy pomocy ładunków wybuchowych (naboje lub bomby) eksplodujących w powietrzu w równych odstępach czasu.
Do tego rodzaju środków sygnalizacji należy rakieta detonacyjna;
ma ona tę przewagę nad zwykłymi ładunkami, że wybuch rakiet następuje na znacznej wysokości (ok. 200 m nad poziomem morza), przez co powstały dźwięk nie zostaje osłabiony przez pobliskie przeszkody.
Stosowane są również mgłowe armaty detonacyjne, których wystrzały w równych odstępach powodowane są automatycznym iskrowym zapaleniem mieszaniny acetylenu i powietrza w komorze armaty.
Uruchomienie armaty może zastępować automatycznie, na skutek działania wilgotnego powietrza; po ustaniu mgły, kiedy powietrze staje się suche, nie dochodzi do wystrzału i nadawanie wystrzału ustaje.
Woda przewodzi wale dźwiękowe szybciej i lepiej od powietrza, toteż do nadawania s.m. podwodnych służą także dzwony elektryczne i oscylatory podwodne.
Zasięg dzwonów sięga ok. 10 Mm (18,5 km), oscylatorów ok. 25 Mm (46,3 km);
najlepiej się je słyszy za pomocą hydrofonów wbudowanych w podwodną część statku.
Odbiorniki takich sygnałów, umieszczone po obu burtach, pozwalają dość dokładnie określić kierunek sygnału lub skierować statek na sygnał.
Oscylatory są umieszczone gł. na podejściach do portów.
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.