- tratwy ratunkowe
- 1) płaskie z niewielkim wgłębieniem, tratwy z drewna, korka, gumy, tworzyw sztucznych i metalu obszyte nieprzemakalną tkaniną;
mają tę przewagę nad łodziami ratunkowymi, że mogą być łatwo zrzucane z pokładu (także ze śmigłowca lub samolotu) do morza i same spływają z tonącego statku;
mogą być wyposażone w wiosła, zapas żywności i inne niezbędne rozbitkom przedmioty.
Większe tratwy mogą utrzymać na wodzie do ok. 25 ludzi, a ok. 50 ludzi może uczepić się linki zwisającej wokół tratwy;
2) tratwa nadmuchiwana (tzw. wysepka ratunkowa) z gumy lub tworzywa sztucznego;
składa się z wielu pustych, nadmuchiwanych komór, obciągniętą nieprzemakalną tkaniną tworzącą podłogę, oraz namiotu nad nią w postaci stożkowej, połyskliwej pomarańczowej barwy tkanina jest dobrze widoczna, w nocy palą się na wierzchołku i bokach namiotu czerwone latarenki.
Namiot osłania rozbitków przed słońcem i zimnem, boczne kieszenie wodne zwiększają stateczność tratwy na dużej fali i zmniejszają dryf.
Mają wyposażenie dla dłuższego przebywania w morzu, ponadto mogą mieć także automatyczny nadajnik radiowy wysyłający sygnały ratunkowe.
Po zrzuceniu z pokładu t.r. przez pociągnięcie linki lub uderzenie o wodę otwiera się zbiornik ze sprężonym powietrzem napełniający tratwę i namiot;
gumowe miechy pozwalają uzupełniać następnie powietrze w komorach tratwy.
Może być zrzucana z pokładu statku, a także ze śmigłowca i samolotu.
Źródło:
Ireneusz Grajewski, Józef Wójcicki "Mały leksykon morski"; Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, Warszawa 1981.